Oddziaływania elektromagnetyczne
Encyklopedia PWN
fiz. obecnie podstawowa teoria trzech oddziaływań fundamentalnych, czyli oddziaływań elektromagnetycznych i słabych (opisanych jednolitą teorią oddziaływań elektrosłabych Glashowa–Weinberga–Salama teoria) oraz oddziaływań silnych; w ramach chromodynamiki kwantowej Model Standardowy wraz z teorią grawitacji stanowi obecnie podstawę rozumienia zjawisk na najbardziej fundamentalnym poziomie;
drgania (o małej amplitudzie) atomów tworzących sieć krystaliczną wokół ich położeń równowagi.
fiz. w teoriach kwantowych liczby charakteryzujące stan stacjonarny układu, np. atomu, jądra atomowego lub cząstki elementarnej;
hipoteza, zgodnie z którą ewolucja Wszechświata rozpoczęła się od stanu osobliwego (lub bliskiego osobliwemu), po czym nastąpiła trwająca do czasów obecnych faza jego ekspansji (rozszerzania się).
pomiarowe przyrządy elektromechaniczne, elektryczne przyrządy wskazówkowe,
przyrządy pomiarowe, w których wielkość elektr. (prąd, napięcie, moc), dzięki zjawiskom elektrodynamicznym, jest przetwarzana w napędowy moment siły działający na część ruchomą przyrządu (zw. organem ruchomym) i wywołujący jego obrót.
